Beste Mensen

Toch nog vorst!!!

Terwijl de sneeuw- en lenteklokjes vrolijk bloeien onder de al weken geurende toverhazelaar en in het gras de krokusjes hun kleur al tonen worden we nog even blij, of iets minder blij, verrast door Koning Winter. Minder blij als u na het ruitenkrabben in de file staat, blij als u weet te genieten van de mooie winterbeelden.

Want mooi is het, de takken van de bomen licht bepoederd, de grond bedekt met een wirwar van vogel-, ree- en vossenprintjes. En er schijnt hier zelfs een das rond te lopen, dus ga ik straks op zoek naar dassensporen.

Ook het vooruitzicht op mogelijk natuurijs stemt vrolijk, verleden jaar was er genoeg ijs, maar alleen in het Noorden kon er worden geschaatst, hier was het ijs bedekt door een dikke laag sneeuw.

En voor het land is het goed dat het even gaat vriezen.  De grond is verzadigd van vocht en kan nu een beetje drogen, het vocht wat overblijft bevriest en zet daardoor uit. Dat maakt de grond straks een stuk losser en ruller en daardoor makkelijker te bewerken.

Dit geldt vooral voor de kleigronden, maar wij hebben er ook profijt van. We  kunnen nu  met kruiwagens de mest over het land gaan uitbrengen, we zakken op de bevroren grond niet weg, krijgen het lekker warm en de mest ligt op kleine hoopjes te wachten op de dooi. Dan wordt ze uitgespreid en ondergewerkt. Vooraf is er het nodige rekenwerk, ieder gewas vraagt wat anders, het ene wil veel voedingstoffen, is een echte veelvraat, een ander teeltje wil juist helemaal niets. Daar zijn mooie tabellen voor, die we dan naar onze schaal omrekenen en vertalen in aantal kruiwagens. En dan maar hopen dat iedereen de kruiwagens even vol laadt, want dat kan nogal wat verschillen.

Het allereerste wat we zaaien zijn de tuinbonen. We hebben ze 8 uur geweekt in lauw water om ze te laten zwellen en daarna in vochtig zand verder laten kiemen. Toen het eerste kiempje te zien was zijn ze op een plekje gezaaid in de grote kas. Daar mogen ze nu verder langzaam verder groeien in de hoop dat als ze boven komen de akker buiten gemest en gespit is, klaar om ze als plantje te ontvangen. Op deze manier zijn we altijd vroeg met onze tuinbonen, en daarom hebben we bijna nooit last van zwarte bonenluis of ander gespuis.

De verblijfruimte in de grote kas is inmiddels feestelijk in gebruik genomen als werkplaats/kantine voor de zorgboeren, het is heerlijk om ruimte en licht om je heen te hebben. Het kleine kasje werd echt te klein voor onze groeiende groep harde werkers.

In de wijngaard staat het werk even stil, na de voorsnoei wachten we de vorst even af, daarna kan het eigenlijke snoeien beginnen. Wel heb ik inmiddels 4 dagen intensieve scholing achter de rug,  waarin ik naast  het ontrafelen van veel  scheikundige formules ik ook 60 wijnen heb mogen proeven. Ja, Ja, het leven is zwaar….

Vriendelijke groet, Sijmen.